آخرین مطالب
امکانات وب
بذار جهانمون " شکل خواب باشه ".
بذار شبیه یه سری سیگنال ِ الکتریکی باشم که به مغزت مخابره شده . . .
بذار من همون آدم ِ علمی خشک باشم که این روزها دیرتر شروع به لبخند زدن می کرد.
من اعتقادمو به همه چیز دارم از دست می دم خاکستری !
جز اینکه ذهن می تونه نجاتمون بده . . .
مثِ اون میدان مغناطیسی که توی بدن پرنده ها به مسیر یابی شون کمک می کنه، همونطوری پیدام کن . اقلاً اینطوری حس میکنم یه پایه و اساسی هست . یه سری معادلاتِ حساب شده ای هست که نمی شه به راحتی از دستش در رفت و دیفرانسیلش رو خرد کرد. اما بازم حرف از " بی نهایت" شدن نزن خاکستری . بی نهایت یعنی دورِ باطل! یعنی چیزایی که نمی دونیم و میخوایم پنهانش کنیم این کشف نشدن رو . . .
من اعتقادم رو به همه چیز از دست دادم خاکستری. جز "عشق، قانون سوم نیوتون و نود درصد صداقت"
+ امروز اولین روز شهریوره! رستاک ترانه گفته بود ( مث ِ آخرین روز شهریوره همه ترسم اینه بره بگذره) . . . اما من میگم وقتی دیگه تینیجر نیستی و اخرین روز شهریور واست معنایی نداره میشه همه ی تقویم رو ترسید. بعضی وقتها گذشت زمان بهم حس وحشتناکی میده. اون آینده ای که دیروز تصور میکردم رو امروز زندگی کردم و ازش ناامید شدم. این معادله با قدرتمندرین حالت خودش و با متغییر های ناشناخته ای داره مارو شکست میده. باید حلش کنم . باید جور دیگه ای به زندگی ادامه بدم. جوری که انگار هر روز آخرین تایمیه که فرصت دارم. تنها چیزی که می شه این روزها بهش امید داشت تا بتونیم سرِ زمان های از دست رفتمون رو کلاه بذاریم اینه E=mc2.اقلا واسه من.
+ اینجا که شعر هم "هیچ غلطی"نمیکند.
برچسب‌ها: اپیزودهایی که من بودند